تـالــش تَنـخـائیـمَــه آوارَه ایمَه
                       ایی آسمونی شی بی سارَه ایمَه
نِـزونوم کا بگـردم اشتَــنــی را
                        وطنـی عشقـی را بیچـارَه ایمَه

ای تالش! من تنها مانده ام و آواره

بسان آسمانی بی ستاره ام

نمی دانم باید کجا دنبال یک خودی و آشنا بگردم

در راه عشق به وطن است که اینچنین درمانده شده ام.

تــالـــش دســونَه ت آواد آکــرم
                      سیـیـم و سازم و ت شـاد آکــرم
اگـه میلت همه ت ویر برشـون
                     از ت ویـر نبرشوم ت یاد آکــرم

ای تالش! با دستان خود آبادت می کنم

می سوزم و می سازم تا تو را شادمان کنم

اگر همه ملت تو را به فراموشی بسپارند