سیزده بدر ، جشن واقعی بهار است. طراوت و سرسبزی به طبیعت بازگشته و طبیعت نیز مردم را به سوی خود می‌خواند تا زیبایی واقعی خود را که نشانه ای از قدرت الهی است به همگان عرضه نماید. این در حالی است که در تقویم رسمی کشور سیزده بدر روز طبیعت نامگذاری شده است اما امروزه بهتر است که این نام را  به نام های دیگری مثل روز تخریب طبیعت و یا روز مبارزه با طبیعت و هزاران اسم دیگر بگذاریم. فقط کافیست روز چهاردهم فروردین سری به بیشه زار‌ها و یا فضای سبز اطراف شهر‌ها بزنید متوجه می‌شوید که سیزدهم فروردین هر روزی می‌تواند باشد جز طبیعت. مردمی که از صبح از خانه بیرون آمده‌اند آنقدر زباله و آشغال از خودشان در طبیعت به جا گذاشته‌اند و همه جا را کثیف کرده‌اند که باور کردنی نیست.

وقتی که نام سیزده بدر را می شنوم همیشه به یاد تخریب طبیعت و بخصوص زباله هایی می‌افتم که در اثر بی مسئولیتی افرادی که عقده های یکساله خود سر طبیعت در می آورند می افتم افرادی که لذت خود را در از بین بردن طبیعت می جویند افرادی که نمی خواهند زباله هایی را که خود مسبب تولید آن بوده اند را با خود از طبیعت خارج کنند. افرادی که برای چند سیغ کباب حاضرند تیشه به ریشه درختانی کهن سال بزنند یا شاخه های تازه  شکوفه زده را قطع نمایند. افرادی که کوچکترین احترامی به میزبان خود قائل نیستند. افرادی که ماهی های قرمز خود را در رودخانه ها رها می‌کنند وباعث تغییر و اختلال در اکوسیستم آن می‌شوند. افرادی که …

متأسفانه علیرغم اقدامات حفاظتی صورت گرفته توسط بخش دولتی و سازمان های مردم نهاد  باز هم با رشد روز افزون میزان صدمات وارده به طبیعت بخصوص در روز ۱۳ فروردین ماه هستیم  به جرأت می‌توان گفت منطقه زبیای ویلکیج میزبان بیشترین آمار بازدید کننده‌گان در روز طبیعت و به متعاقب آن بیشترین میزان تخریب ها در استان اردبیل است. روز جمعه نهم فرودین ماه امسال جهت تهیه تصاویری از شکوفا شدن درختان بسوی جنگل سقزچی عازم شدم ولی متأسفانه در پایان آن روز با صحنه هایی روبرو شدم که دل هر طبیعت دوستی را به رنج می آورد. با خود گفتم حال که روز ۱۳ فرودین یا به اصطلاح روز طبیعت نیست که این بلا به سر طبیعت آمده! پس وای به حال طبیعت در روز طبیعت!

ایرانیان باستان به طبیعت احترام زیادی می‌گذاشتند اما افسوس که دیگر خبری از آن همه احترام و ارزش زیاد ایرانیان نسبت به طبیعت زیبای اطراف خودشان نیست. دیگر خبری ازاحترام به درختان، رودخانه‌ها، دریاها، کوه‌ها و دشت‌ها و حیوانات زبان بسته نیست. ایرانیان باستان، مردمانی بودند که آنقدر طبیعت را دوست می‌داشتند که حاضرنبودند کوچک‌ترین لطمه‌ای به آن وارد کنند.

مردمانی که هیچ‌گاه آب‌های چه روان و چه راکد را آلوده نمی‌کردند، شاخه‌های نهال‌های نورسیده را برای تفریح و آتش زدن، بی‌رحمانه نمی‌شکستند. حیوانات این سرزمین را به بهانه‌های مختلف از جمله سیر کردن شکم‌هایشان، آزار و اذیت نمی‌کردندو نمی‌کشتند، تفریح‌های مسخره نمی‌کردند؛ اعمالی که سال‌های اخیر شاهد بروز آنها هستیم. در همه کشورهای دنیا، مردم برای لذت بردن از ساحل دریاها و رودخانه ها، مسافت‌های زیادی راه می‌پیمایند، در ایران ما هم به جای لذت بردن ازساحل زیبای دریا ها و رودخانه ها، باید زباله‌ها را کنار زد تا راهی بسوی آب باز کرد.

سیزده به در روز پاسداشت طبیعت است نه تخریب آن. بنابراین ۱۳ فروردین همزمان با روز طبیعت در حفظ آن کوشا باشیم. شایسته است توجه بیشتری به طبیعت اطرافمان بیندازیم. طبیعتی که فقط به ما تعلق ندارد و سرمایه‌ای برای امروز و فردای ماست.

منبع: وبسایت جامع ویلکیج